বোম্বাই উচ্চ ন্যায়ালয়ে এজন ব্যক্তিক তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নীক বহু বছৰৰ বকেয়া ৰক্ষণাবেক্ষণৰ পৰিমাণ পৰিশোধ কৰিবলৈ দুমাহসময় দিছে, আনহাতে এজন স্বামীক তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নীক ৰক্ষণাবেক্ষণ অস্বীকাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিব নোৱাৰি, “নিজৰ ভুলৰ সুযোগ লৈ”।
ন্যায়াধীশ ৰাজেশ পাটিলৰ বিচাৰপীঠে নাছিকৰ ইয়োলাৰ এগৰাকী মহিলাই তেওঁৰ স্বামীৰ বিৰুদ্ধে দাখিল কৰা এখন আৱেদনৰ শুনানি গ্ৰহণ কৰি আছিল যিয়ে মানুহজনৰ সপক্ষে ৰায় দিয়া নাছিক আদালতৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা আদেশক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল। ইয়াৰ আগতে, মহিলাগৰাকীয়ে ইয়োলাৰ এখন দণ্ডাধীশ আদালতৰ কাষ চাপিছিল যিয়ে সকলো সাক্ষী আৰু প্ৰমাণ ৰখাৰ পিছত তেওঁৰ পক্ষত ৰায় দিছিল। দণ্ডাধীশ আদালতে, 2015 চনত, স্বামীক মহিলাগৰাকীক ৰক্ষণাবেক্ষণ হিচাপে প্ৰতি মাহে 2,500 টকা পৰিশোধ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিছিল।
মহিলাগৰাকীয়ে আদালতক কৈছিল যে তেওঁ দ্বিতীয় পত্নী আছিল, আৰু তেওঁলোকৰ বিবাহ 1989 চনত হৈছিল। তাই কৈছিল যে তাইক বিশ্বাস কৰা হৈছিল যে তাইৰ স্বামীৰ প্ৰথম পত্নীয়ে তেওঁৰ সৈতে সঠিকভাৱে সহবাস কৰা নাছিল আৰু পুৰুষ সন্তান গৰ্ভধাৰণ কৰিবলৈ অক্ষম আছিল, সেয়েহে তেওঁ তাইৰ পৰা বিবাহ বিচ্ছেদ হৈছিল। মহিলাগৰাকীয়ে তেতিয়া পুৰুষজনক বিয়া কৰাইছিল আৰু ১৯৯১ চনত এটা পুৰুষ সন্তানজন্ম দিছিল।
অৱশ্যে, ইয়াৰ পিছত, মানুহজনৰ প্ৰথম পত্নীয়ে তেওঁলোকৰ সৈতে সহবাস কৰিবলৈ মধ্যস্থতাকাৰীৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ কাষ চাপিছিল। মহিলাগৰাকীয়েও ইয়াৰ বাবে সন্মতি দিছিল। পিছলৈ, যেতিয়া দ্বিতীয় পত্নীৰ ঘৰত আন এটা পুৰুষ সন্তানজন্ম হৈছিল, প্ৰথম পত্নীয়েও এটা পুৰুষ সন্তান জন্ম দিছিল।
মহিলাগৰাকীয়ে কৈছিল যে ইয়াৰ পিছতে, স্বামী আৰু প্ৰথম পত্নীয়ে তেওঁক হাৰাশাস্তি কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। বহুতো শাৰীৰিক উৎপীড়নৰ পিছত, তাইক তাইৰ মাক-দেউতাকৰ ঘৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল।
মহিলাগৰাকীয়ে অৱশ্যে তেওঁৰ সন্তানৰ সৈতে একেখন গাঁৱতে থকা এটা ঘৰলৈ গুচি গৈছিল য’ত তেওঁৰ স্বামী আৰু তেওঁৰ প্ৰথম পত্নী সন্তানৰ সৈতে বাস কৰিছিল। মানুহজনে আনকি তাইক তত্বাৱধান পৰিশোধ কৰা আৰম্ভ কৰিছিল, যিটো 2011 চনলৈকে অব্যাহত আছিল, কিন্তু তেতিয়াৰ পৰা, মহিলাগৰাকীয়ে অভিযোগ কৰিছিল যে প্ৰথম পত্নীৰ প্ৰৰোচনাত, পুৰুষজনে এনে কৰা বন্ধ কৰিছিল। সি আনকি তাইৰ ঘৰলৈ যোৱা বন্ধ কৰিছিল আৰু আনকি তাইৰ দ্বাৰা গৰ্ভধাৰণ কৰা শিশুসকলকো উৎপীড়ন কৰিছিল।
মহিলাগৰাকীয়ে দাবী কৰিছিল যে মানুহজন ভাল আছিল কিয়নো তেওঁৰ কৃষিভূমি আৰু অন্যান্য সমান্তৰাল ব্যৱসায়ৰ এক ডাঙৰ ট্ৰেক আছিল, সেয়েহে মহিলাগৰাকীয়ে কিছু ৰক্ষণাবেক্ষণ দাবী কৰিছিল।
আনহাতে, মানুহজনে মহিলাগৰাকী আৰু তেওঁৰ সন্তানৰ সৈতে কোনো সম্পৰ্ক থকাৰ কথা অস্বীকাৰ কৰি কয় যে তেওঁ কেতিয়াও তেওঁৰ পত্নীৰ পৰা বিবাহ বিচ্ছেদ হোৱা নাই, যাক তেওঁ ১৯৮১ চনত বিয়া কৰাইছিল।
মহিলাগৰাকীয়ে তেতিয়া আদালতক কৈছিল যে পিতৃত্ব প্ৰমাণ কৰিবলৈ তেওঁ আৰু শিশুসকলৰ ওপৰত ডিএনএ পৰীক্ষা কৰিবলৈ সাজু আছিল। তাই তাইৰ ল’ৰা ছোৱালীৰ বিদ্যালয়ৰ ৰেকৰ্ড আৰু সিহঁতৰ বিবৃতিলৈ আঙুলিয়াই দিছিল য’ত মানুহজনক স্পষ্টভাৱে দেউতাক হিচাপে দেখুওৱা হৈছিল। বিবাহ অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা এজন পুৰুষেও মহিলাগৰাকীৰ সপক্ষে আদালতত ক্ষমতাচ্যুত হৈছিল, আনহাতে আন এজন গাওঁবাসী আৰু মহিলাগৰাকীৰ ভাতৃয়ে আদালতক কৈছিল যে পুৰুষ আৰু মহিলাএকেলগে বাস কৰিছিল, আৰু তেওঁলোকৰ বিবাহ হৈছিল।
ন্যায়াধীশ পাটিলে বিভিন্ন ৰায়ৰ মাজেৰে গৈছিল আৰু দণ্ডাধীশ আদালতৰ আদেশনিশ্চিত কৰিছিল আৰু লগতে লক্ষ্য কৰিছিল যে দণ্ডাধীশ আদালতৰ আদেশৰ ন বছৰ হ’ল, যাতে তেওঁ তত্বাৱধানৰ পৰিমাণ বৃদ্ধিৰ বাবে নতুন আবেদন ৰখাৰ বাবে আদালতৰ কাষ চাপিব পাৰে।
