চিকিৎসক আৰু বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে, বহুসময়ত যেতিয়া এজন ব্যক্তিৰ এটা বৃক্ক ক্ষতিগ্ৰস্ত হয় বা তেওঁ আন এজন ব্যক্তিক এটা বৃক্ক দান কৰে, তেতিয়া তেওঁৰ বাকী থকা দ্বিতীয় বৃক্কই দুগুণ কাম কৰিব লগা হ’ব পাৰে। বাকী থকা বৃক্কই ইয়াৰ দক্ষতা বৃদ্ধি কৰে যাতে তেওঁলোকৰ শৰীৰেও সঠিকভাৱে কাম কৰে আৰু সেই ব্যক্তিজনে তেওঁৰ জীৱন আৰামেৰে জীয়াই থাকিব পাৰে।
বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে, কিছুমান লোকৰ ক্ষেত্ৰত এনে হয় যে জন্মৰ পৰা তেওঁলোকৰ শৰীৰত কেৱল এটা বৃক্ক হে কাম কৰে। এনে লোকসকলে আনকি কোনো ধৰণৰ সমস্যা অনুভৱ নকৰে।
সাধাৰণতে, বৃক্ক দান কৰাৰ কেইমাহমানৰ পিছত, দাতাই সম্পূৰ্ণ স্বাস্থ্যৱান অনুভৱ কৰা আৰম্ভ কৰে। অৱশ্যে, ইয়াৰ পাছতো, তেওঁ তেওঁৰ চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি তেওঁৰ আহাৰ আৰু ৰুটিন নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব। বৃক্ক দান কৰাৰ পিছত, দাতাক যথেষ্ট বিশ্ৰাম ল’বলৈ কোৱা হয়। যাতে অস্ত্ৰোপচাৰটো দ্ৰুতগতিত আৰোগ্য হ’ব পাৰে আৰু বাকী থকা বৃক্কবোৰেও তেওঁলোকৰ দক্ষতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ পৰ্যাপ্ত সমৰ্থন আৰু সময় পাব পাৰে।
দানৰ পিছত, দ্বিতীয় বৃক্কৰ দক্ষতা বৃদ্ধি হয় আৰু ই আগৰ তুলনাত দ্ৰুতগতিত কাম কৰা আৰম্ভ কৰে। অৱশ্যে, বৃক্ক দান কৰাৰ পিছত, কেইমাহমানৰ বাবে অতি সাৱধান হ’ব লাগিব আৰু নিয়মীয়া পৰীক্ষা ১-2 বছৰৰ বাবে কৰিব লাগিব পাৰে।