থাইলেণ্ডৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্ৰীতথা থাভিছিনে শান্তি ৰক্ষা কৰা হিন্দু মূল্যবোধৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে আৰু কয় যে অস্থিৰতাৰ সৈতে যুঁজি থকা বিশ্বই অহিংসা, সত্য, সহিষ্ণুতা আৰু সম্প্ৰীতিৰ হিন্দু মূল্যবোধৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা ল’ব লাগে, তেতিয়াহে বিশ্বত শান্তি স্থাপন কৰা হ’ব।
বিশ্বত হিন্দুসকলৰ পৰিচয় এক প্ৰগতিশীল আৰু প্ৰতিভাশালী সমাজ হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ লক্ষ্যৰে আজি ইয়াত তৃতীয় বিশ্ব হিন্দু কংগ্ৰেছউদ্বোধন কৰা হয়।
আয়োজক দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী থাভিছিনে উদ্বোধনী অধিৱেশনত অংশগ্ৰহণ কৰিব লাগিছিল কিন্তু কিছুমান কাৰণত তেওঁ আহিব নোৱাৰিলে। বৈঠকত থাই প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ বাৰ্তা পঢ়ি শুনা হৈছিল। তেওঁ কৈছিল যে থাইলেণ্ডৰ বাবে হিন্দু ধৰ্মৰ নীতি আৰু মূল্যবোধৰ ওপৰত আয়োজিত বিশ্ব হিন্দু কংগ্ৰেছ আয়োজন কৰাটো এক সন্মানৰ বিষয়।
বেদবোৰে শান্তিপূৰ্ণ সহাবস্থানৰ বাবে সংশ্লেষণ আৰু ভাৰসাম্যৰ মূল নীতিবোৰ কল্পনা কৰে। শান্তিৰ ধাৰণা টো এই নীতিবোৰৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত হয়।
‘ধৰ্মৰ বিজয়’ৰ ঘোষণাৰ লগে লগে বিশিষ্ট সন্ত মাতা অমৃতানন্দময়ী, ভাৰত সেৱাশ্ৰম সংঘৰ স্বামী পূৰ্ণমানন্দ, ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘৰ সৰসংঘচলক মোহনৰাও ভাগৱত, বিশ্ব হিন্দু পৰিষদৰ সাধাৰণ সম্পাদক চৰকাৰৱ দত্তাত্ৰেয় হোচাবালে আৰু স্বামী নৌ-কাৰ্যসূচীৰ প্ৰতিষ্ঠাপক-সহায়ক বিজ্ঞান ৰচান্দ।
বিশ্ব হিন্দু কংগ্ৰেছে বিশ্বৰ 61 খন দেশৰ পৰা আমন্ত্ৰণ জনোৱা 2200 তকৈও অধিক প্ৰতিনিধি একত্ৰিত কৰিছিল যিয়ে শিক্ষা, অৰ্থনীতি, শিক্ষাবিদ, গৱেষণা আৰু বিকাশ, মাধ্যম আৰু ৰাজনীতিৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য সাফল্য লাভ কৰিছিল।
ইয়াৰ ভিতৰত আছে প্ৰায় ২৫ খন দেশৰ সাংসদ আৰু মন্ত্ৰী। থাইলেণ্ডত ভাৰতীয় সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰায় ১০ লাখ লোক বাস কৰে যাৰ দেশৰ বাণিজ্য আৰু অৰ্থনৈতিক বিকাশত অৱদান লক্ষণীয়।
ইফালে, বৈদেশিক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰী ইএএম জয়শংকৰে শেহতীয়াকৈ কয় যে থাইলেণ্ডৰ সৈতে ভাৰতৰ প্ৰতিৰক্ষা আৰু নিৰাপত্তা সম্পৰ্ক ২০১৪ চনৰ পিছত বৃদ্ধি পাইছে। তেওঁ উল্লেখ কৰিছিল যে থাইলেণ্ড চৰকাৰেও একেই অনুভূতি প্ৰদৰ্শন কৰিছে।
থাইলেণ্ডত প্ৰবাসী ভাৰতীয়সকলক সম্বোধন কৰি জয়শংকৰে উল্লেখ কৰে যে ভাৰতৰ এক দৃষ্টি-পূব নীতি আছে আনহাতে থাইলেণ্ডৰ এক দৃষ্টি-পশ্চিম নীতি আছে। তেওঁ ২০১৪ চনত প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদী শাসনলৈ অহাৰ পিছত ভাৰত-থাইলেণ্ড সম্পৰ্কৰ ক্ষেত্ৰত হোৱা পৰিৱৰ্তনৰ কথা উল্লেখ কৰে।
ভাৰতীয় সম্প্ৰদায়ৰ সৈতে বাৰ্তালাপ কৰোঁতে জয়শংকৰে কয়, “আমি আছিয়ানৰ দেশসমূহৰ সৈতে জড়িত হৈছো। গতিকে, আমাৰ বাবে, এয়া কেৱল এটা সম্পৰ্ক নহয়। ১৯৪৭ চনত মই কোৱাৰ দৰে এই সম্পৰ্কটো আধুনিক ৰূপত আৰম্ভ হোৱা নাছিল। অৱশ্যে ই এক সম্পৰ্ক যি ইতিহাসত ঘূৰি যায়, কিন্তু ই হৈছে এক সম্পৰ্ক যি ভাৰতত সংস্কাৰ আৰু পৰিৱৰ্তনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। সেয়েহে, আমি এই সময়ছোৱাত, বিশেষকৈ যোৱা 25 বছৰত, এই সময়ছোৱাত এই সম্পৰ্ক যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে।”